Het nieuws en internet ontplofte bij het laatste seizoen en vooral de allerlaatste aflevering van Game of Thrones. Vooruit dan maar, dacht ik, laat ik eens kijken waar al die drukte over gaat. En daar ging ik. Seizoen 1, aflevering 1. Tot mijn verbazing was ik binnen 3 afleveringen helemaal om, tufte ik zo door het eerste seizoen heen en was ik zomaar opeens bij de laatste aflevering. Waarom ik mij zo mee liet slepen door een serie waarin meer bloed vloeit dan in alle films en series die ik in mijn hele 50-jarige leven gezien heb? Ik liet mij meeslepen door het verhaal over de stoere vrouwen in de Zeven Koninkrijken van de IJzeren Troon.
Stoere vrouwen van Game of Thrones
Ik leefde mee met Arya Stark, de prinses die allergisch was voor prinsessendingen. Ze leerde zwaardvechten, was getuige van de onthoofding van haar vader en ontsnapte, vermomd als jongetje, uit de vijandige stad Kingslanding. Na 8 seizoenen ontpopte zij zich tot de superheldin van het verhaal, redt iedereen en de hele wereld en ik gilde tegen niemand in het bijzonder: ‘Ik wíst het, ik zei het toch, go Arya, go Arya!’
Ik was gek op Brienne of Tarth, de 2 meter lange ridder, die liever dood neerviel dan haar geloftes te breken. In het laatste seizoen werd ze verliefd, veroverd, ontmaagd en werd haar hart gebroken. Toen de stoerste en sterkste ridder die ik ooit zag in huilen uitbarstte, huilde ik tranen met tuiten met haar mee.
Ik gruwelde van Cersei Lannister, de evil queen, zo eentje waar je als kind nachtmerries van kreeg en waar ik op mijn 50e nog slecht van sliep. Intriges, verraad, martelingen en onthoofdingen ging ze niet uit de weg om de touwtjes in de stad Kingslanding stevig in handen te houden. Zeg maar gerust: in de wurggreep.
Mijn favoriete personage was Daenerys Targaryen, die stap voor stap en stad voor stad slaven bevrijdde, ondertussen een paar drakeneieren uitbroedde en een leger van supersoldaten leidde. Zij was een van de weinigen in de strijd om de troon die handelde uit nobele motieven en oprecht streefde naar een betere wereld. Ik hield van haar. Tot het laatste seizoen… ‘Ook jij, Daenerys?!’ riep ik wanhopig naar de tv.
Gedonder, geweld en duizend doden
In Game of Thrones werd 8 seizoenen lang gemoord, geplunderd en verkracht. In elke aflevering vlogen er wel wat ledematen en losse hoofden in het rond, werd er hier en daar een oog uitgestoken en spoot er bloed uit gruwelijke wonden. Goeierikken, slechterikken, mannen, vrouwen of kinderen, elke aflevering belandden er wel een paar op de brandstapel, werden uit elkaar getrokken of in de hens gestoken op de brandstapel of door een toevallig passerende draak. En als je dacht dat je alles had gehad, kwamen er nog een paar reuzen voorbij en werden de doden tot leven gewekt om als uit rottende zombies toe te treden tot het Dodenleger van de Koning van de Nacht. In al dat gruwelijke gedonder en geweld en tussen duizend doden stonden de vrouwen van Game of Thrones aflevering na aflevering hun mannetje. En laat ik nou gek zijn op verhalen van stoere vrouwen die hun mannetje staan en zich de kaas niet van het brood laten eten.
De kracht van verhalen
8 seizoenen Game of Thrones eindigden met de woorden van Tyrion Lannister, bijgenaam ‘the imp’ (de dwerg). De zuiplap, hoerenloper en het zwarte schaap van de familie Lannister ontwikkelde zich tot een politiek strateeg en sprak de machtige vrouwen en mannen van Westeros toe: “There is nothing in the world more powerful than a good story. Nothing can stop it, no enemy can defeat it.” De kracht van verhalen, heb ik het niet altijd al gezegd?
Storytelling
Workshop
Aan de hand van filmfragmenten maak je kennis met het fundament en de bouwstenen van een goed verhaal en je vertaalt dit naar jouw bedrijfsverhaal.
Presentatie
Aan de hand van filmfragmenten neem ik je mee op de ‘Reis van de Heldin’, een inspirerende interactieve presentatie voor je netwerkbijeenkomst of personeelsdag.